Inchcolm island Cruise

Nadat Daniella Zondag 25 Mei de hele ochtend had zitten blokken voor haar laatste tentamens en “essays” gingen we naar South Queensferry om een stukje te varen.

Het was prachtig weer toen de de kaartjes kochten voor een cruise over de “Firth of Forth” Om twee uur s' middags vertrok ons bootje van onder de “Forth Railway bridge” naar “Inchcolm island”.

Dit is een eilandje in het midden van de baai bij Edinburgh waar vroeger in de 12de eeuw een abdij op stond. De enige vaste bewoners van het eiland zijn een echtpaar dat een hostel runt dat gevestigd is in de oude abdij. Een retourtje duurt 1,5 uur. Hoewel er de optie was om ¾ uur op het eiland te blijven zagen wij dat niet zo zitten. Het is maar een klein eilandje met een kleine abdij, en hoewel er geweldig veel zeevogels schijnen te zitten kon het ons eigenlijk niet zo heeel erg boeien. We hadden gewoon zin om met een kop koffie een beetje uit te waaien.

Ondanks het zonnige weer stond er een staf windje en hadden we een ruwe zee. Geen zorgen, ik heb mij kranig geweerd, een niet hoeven kotsen. Kapitein Knip uit Petten zou trots op mij zijn geweest. Eerst vaarde we onder de “Forth Railway Bridge” door. Natuurlijk wisten we wel hoe groot die was, maar als je er dan weer onderdoor vaart is nog groter als dat je dacht. Daarna vaarde we richting het eilandje, met de havens van Edinburgh in zicht.

Toen we bij het eilandje aankwamen, bleek onze keuze om niet op het eiland te blijven geen slechte keuze te zijn. Vanwege de harde wind werd het hele eiland (behalve het geitenwollensokken echtpaartje in de Abdij) ge-evacuerd. De Schipper kon namelijk niet garanderen dat hij met deze wind dezelfde dag nog een keertje terug zou kunnen komen om de mensen weer van het eiland.

Dus alle mensen weer op de boot en 3/4uur en een kop koffie later kwamen we weer aan in het haventje van South Queensferry.

Queens View

Zaterdag 24 mei zijn we weer een stukje wezen toeren door Schotland.

Anneke had ooit eens een ansichtkaart gezien van “Queens view” en wilde daar nog heel graag heen met Nina. Daniella en ik waren daar ook nog niet geweest dus gingen we met zn viertjes op pad.

Via reden via "Pitlochry" eerst naar "Blair Castle" en daarvandaan naar de “Queens view” Helaas was de weg afgesloten vanwege een verkeersongeluk. We stopten in de buurt even bij “Glen Killiecrankie” voor een wandeling door de valei. Toen we terug kwamen was de weg weer open en konden we, met nog een paar honderd toeristen, door rijden naar het uitkijkpunt over Loch Tummel dat “Queens View” heet.

Hoewel het uitzicht best mooi is, viel het een beetje tegen.. dit zie overal in Schotland. Dus even een paar foto's genomen, een ijsje gegeten en weer terug naar huis.

Ard en Marije in Edinburgh

Nu we hadden besloten om 19 Juni weer terug te komen hadden we een klein probleempje. We waren natuurlijk met een auto helemaal vol met bagage naar Schotland gekomen, maar die auto heb ik allang alweer moeten inleveren in Nederland. We komen met het vliegtuig weer terug naar Nederland en we krijgen nooit alle bagage mee in onze tassen.

Gelukkig waren er mensen zich bereid op te offeren voor ons:
Op Zondag 18 Juni kwamen Ard en Marije aan in Edinburgh. Ze hadden zaterdag met de auto de boot gepakt vanuit IJmuiden en kwamen 's morgens aan in New Castle. Na 3 uurtjes sturen met de zaten ze gezellig bij ons aan de koffie.

's Middags gingen we even Edinburgh in en Arthur's Seat op. Het is hier nu Volop lente en heel Schotland staat vol met knal gele struiken. Ook Arthur's Seat zag helemaal geel. Daarna natuurlijk nog eventjes een pintje gepakt en 's avonds uit eten geweest. Daniella had een leuke pub/restaurant op het oog in “Stockbridge”, een leuk wijkje in de “New town” in Edinburgh. Maar helaas, naar een lange wandeling, kwamen we erachter dat er geen eten word geserveerd op zondag. Uiteindelijk belande we in een erg “apart”, maar ook erg gezellig, restaurant vlak bij het centrum van de stad: “The Dogs”

Op Maandag gingen Ard, Marije en Daniella in Schotland. Ik moest helaas gewoon weer werken en kon dus niet mee. Ze reden een redelijk klein rondje (van een dag) dat je een hele goede indruk geeft van Schotland: Stirling, Callander , Loch Earn, de Famous Grouse whisky stokerij en weer terug naar Edinburgh.

Dinsdag moesten Ard en Marije alweer terug naar Nederland. Natuurlijk met hun auto vol onze spullen :)

And now, the end is near...

Lang bleef het spannend. Even leek het erop dat Daniella in Juni naar huis zou gaan, en ik nog een paar maanden langer in Schotland zou werken om het project, waar ik aan werk, af te maken. Maar omdat er te veel, te lang onzeker bleef hebben we de knoop doorgehakt...

Op 12 mei heb mijn ontslagbrief ingediend bij “RJ Mcleod (contractors) Limited”. Maandag 16 juni is mijn laatste dag en op donderdag 19 juni vliegen wij weer terug naar Nederland. De vlucht is al geboekt en 19 juni om 17:50 uur staan wij weer op Nederlandse bodem.

Ik heb nog een paar vrije dagen over die ik vanaf vanaf woensdag 11 juni opneem. Dan hebben we nog een paar dagen de tijd om (met een auto van de zaak,das altijd makkelijk) de “Highlands” in het noorden van Schotland te verkennen.

Highland games

Zondag 11 mei werden de eerste “Highland games” van het seizoen gehouden in het plaatsje “Gourock” aan de westkust van Schotland. Dronken mannen in rokken die met boomstammen gooien..? dat moesten wij natuurlijk zien!

Samen met Anneke en Nina scheurde we het halve land door en kwamen wij halverwege de dag aan in “Gourock”, waar het prachtig weer was. We kwamen vlak voor de opening aan

Eerst was er de parade van lokale muziekverenigingen die met hun eigen doedelzak-groepje er vrolijk op los toeterde. Vervolgens begonnen de “Games”. Kogelstoten, gewicht slingeren en natuurlijk; “tossing the caber” oftewel boomstam werpen!!! Dit is natuurlijk geen sport voor mietjes. Het word dan ook alleen uitgevoerd door de stoerste en sterkste mannen uit de Highlands (alle drie).... met rokken aan.... :)

Het weer was prachtig en er waren biertenten en hamburgerkraampjes in overvloed... prima vermaakt dus!

Grey Mare's trail

Maandag 5 mei was een "Bank holliday" in Schotland. Nadat we even de weervoorspellingen hadden gecheckt waren wij alweer onderweg naar "Loch Skeen". Volgens Daniella's "Top 1000 attracties in Schotland"-boek is dit een van de mooiste meren in Schotland. Omdat het, op de kaart, niet ver van Edinburgh af ligt moesten wij daar natuurlijk ook een keer geweest zijn. Na 2 uur scheuren over de Schotse B-weggetjes parkeerde ik ons kleine Italiaantje (Fiat) op de parkeerplaats bij het beginpunt van "Grey Mare's Trail" even ten Westen van het plaatsje "Muffat" in zuid Schotland.

Om bij "Loch Skeen" te komen moesten we eerst een heuvelrug op wandelen over Grey Mare's Trail, langs een waterval van 60m. Niet echt een straf dus. Na 3/4uur wandelen tussen de schapen en geiten kwamen wij aan bij het meertje dat hoog in de heuvels ligt. Na eventjes van het zonnetje te hebben genoten bij het meer begonnen wij weer aan de afdaling en onze terugreis naar Edinburgh.

BIG in Falkirk

Nadat we 's morgens eerst even waren wezen winkelen in Glasgow, stapte wij op de terugweg uit de trein in Falkirk voor het "BIG in Falkirk" festival.
Het is een openlucht festival op een landgoed in Falkirk met live muziek, eet-tentjes (altijd goed!) en natuurlijk een biertent (ook prima!).
Er was een groot podium opgebouwd waar Schotland 's beroemdste bands optraden, zoals..... ehhh... juist. Heel veel bands gezien maar we herkende er geeneen :( Jammer, dachten we lekker ingeburgerd te zijn , vallen we weer lelijk door de mand.

Biertje in de ene hand, broodje steak in de andere en een beetje luisteren naar de meest trendy Schotse muziek (doedelzak, viool en housebeats, rock on!). We hebben ons prima vermaakt. 's Avonds was er een "Bolywood" dance act op de trappen van het landhuis, waarna het festival werd afgesloten met een vuurwerk show onder begeleiding van livemuziek, waarbij de muzikanten in lichtgevende bollen, midden in het vuurwerk speelde. Erg spectaculair!

Beltane Festival

Terwijl de meesten van jullie op 30 April 's avonds waarschijnlijk al op bed lagen, laveloos van een dag proosten op de Koningin, pakte Daniella en ik de bus naar Princess street. Daarvandaan moesten wij nog 5 minuutjes lopen naar Calton Hill voor het "Beltane festival"

Onderaan de trap naar Calton Hill was de kaartjes controle. Eigen drank meenemen was toegestaan, maar helaas waren glazen flessen verboden. Maar tot onze verbazing werden de flessen niet geconfisqueerd, maar werden gratis plastic flessen uitgedeeld waarin de drank kon worden overgegoten! Wauw! Dat zie ik nou nooit gebeuren op Mysteryland...

Boven op de heuvel begon het al druk te worden, overal zaten mensen in het gras te genieten van het prachtige uitzicht over de stad terwijl de schemering in trad.
Toen het dan eenmaal donker was, en de heuvel vol met mensen was, begon het festival.

Het "Beltane festival" is een heidens feest waarbij het einde van de winter, en het begin van de lente, wordt gevierd. Ik zal het even kort samenvatten: De zomer goden, blauwe mannetjes en mensen, verkleed als struiken, jagen de roodgeverfde duivels de heuvel af, onder begeleiding van mensen in zwarte pakken met fakkels en trommels. Dusssss...

Hoewel het heel gezellig was en het er heel gaaf uitzag in het donker was het toch wel te merken dat het festival word georganiseerd, en uitgevoerd, door de lokale toneel vereniging en heel veel dronken studenten. Al dat gejengel en trommel geroffel had blijkbaar ook de weergoden niet ongemoeid gelaten want al halverwege het festival voelden wij de eerste regendruppels. We vonden het wel weer mooi geweest en gingen weer richting huis. Toen we net de bus weer hadden bereikt begon het op zn Schots te plenzen. Net op tijd dus...

Top this for a speeding ticket…

Empire

“Drink up your coffee son; I will get the Landover to show you the Empire and check upon the squads”

Ik giet de laatste slok koffie achterover, trek mijn laarzen aan, trek mijn gele “high-viz jacket” aan, zet mijn helm op en stap uit de keet. Eric (onze uitvoerder) rijdt de landrover voor de “site offices” en even later scheuren we over het werk.

The Empire: (bouwrijp maken industrieterrein, inclusief verbreding van bestaande toegangsweg)

50.000 m3 grondverzet, 10.000 m3 ophoog materiaal, 7000 ton wegfundatie, 7.000 ton asfalt, 3.5 kilometer riool.

The Squads:

5 rupskranen, 2 mobiele kranen, 2 mini diggers, 6 dumpers, 2 bulldozers, 4 dumpertrucks, 1 traxcavator, 2 JCB’s, 2 9t dumpers, 17 grondwerkers, 3 timmerlieden.

Island of Mull

Vorig weekend zijn we naar het eiland “Mull” geweest aan de westkust van Schotland. We vertrokken vrijdag aan het eind van de middag met slecht weer vanuit Edinburgh, en rond een uur of acht ’s avonds kwamen wij aan in Oban, een leuk havenplaatsje waarvandaan de ferry naar Mull vertrekt. Het weer was inmiddels opgehelderd. We overnachtten daar in een jeugdherberg die direct aan de kade lag, met prachtig uitzicht over de eilanden.

De volgende ochtend pakten we de boot naar de overkant en met 45 minute stonden we in de stralende zon op Mull in het plaatsje Craignuir. Mull lijkt een beetje op het eiland “Sky” maar is dan iets kleiner. Het eiland heeft nu zo’n 4000 inwoners. Een stuk minder dan de 10.000 die er vroeger leefden. In de 18e eeuw ontdekten landeigenaren in heel schotland dat het houden van schapen, meer geld op levert dan het verhuren van huizen en land aan de bewoners. Gedurende deze periode, die bekend staat als “The Highland clearance”, werden veel Schotten uit hun huizen verdreven en verhuisden veel Schotten nood gedwongen naar het buitenland; USA, Canada, Australië, etc. Ook het eiland Mull heeft op die manier een erg groot deel van zijn bevolking verloren. Maar dat maakt het een mooi rustgevend eiland, met veel schapen. Net een soort Texel dus, maar dan net even anders.

De doorgaande wegen op Mull zijn smalle weggetjes, met her en der verbredingen om een tegenligger de ruikte te kunnen geven om te passeren. Effe rap het eiland rond krossen zit er dan ook niet in. De hoogste snelheid die ik (constant) heb kunnen rijden was zo’n 50km per uur. Maar dat is geen straf op dit eiland, de omgeving is prachtig en erg variërend.

Die zaterdag reden wij vanuit Craignuir, aan het zuiden van het eiland, via de oostkust naar het plaatsje Tobermory, aan de noordzijde van het eiland. Onderweg stopten we vaak om een wandeling te maken, of gewoon even een hapje te eten (ook niet geheel onbelangrijk). Aan het einde van de middag pakten we een terrasje aan de haven in Tobemory, waarna we zouden inchecken in de jeugdherberg. Helaas waren er nog alleen plaats op slaapzalen beschikbaar (mannen en vrouwen apart) dus zijn we even door gereden en pakten wij in de buurt van Calgory (nee niet in Canada) een leuk hotelletje in een heel schattig dorpje.

De volgende dag reden wij via de westkust terg richting het zuiden. Het weer was nog steeds prachtig. De westkust is nog mooier en de wegen zijn nog kronkeliger. Onderweg moesten we weer regelmatig stoppen voor de schapen met lammetjes, Schotse hooglanders met kalfjes die de weg blokkeerde en moest ik regelmatig fazanten ontwijken. Het scheelde niet veel of ik had de “Famous Grouse” in de gril van de fiat. Vlak voordat we bij de boot waren hebben wij nog even “Duart castle” bekeken. Dit is het kasteel van de MacClean clan (bekend door hun tandpasta) en is ook bewoond geweest door de oprichter van de “Scouting” beweging (de jonge woudlopers enzo). We hadden niet zo veel tijd want we moesten de boot halen. Toen we de auto de boot opreden kwamen de eerste wolken en toen weer aankwamen in Oban was het helemaal bewolkt. We hadden precies het hele weekend zon gehad. Na 3 uurtjes sturen waren we weer terug in Edinburgh.

Avond wandelingetje

Laatst een avondwandeling gemaakt in de Pentland hills, die vlak naast Edinburgh liggen.

Het is een redelijk groot gebied met diverse wandelingen. Na 20 minuten rijden vanaf ons huis stonden wij op de parkeerplaats om te beginnen aan de kortste route die wij op de kaart konden vinden.

Na 2,5 uur rondstruinen in de heuvels tussen de schapen, met prachtig uitzicht over de omgeving, waren we helaas het pad een beetje uit het oog verloren. Het begon inmiddels al aardig donker te worden en we moesten nog ruim een half uur tussen de schapen wandelen voordat we de parkeerplaats hadden bereikt.

Happy Born-Day!!!

Op 11 april mocht deze jonge god weer een extra jaartje levenservaring aan zijn CV toevoegen. (29 inmiddels dus). Dat werd feestelijk gevierd met een verjaardagsonbijt om 6 uur ’s morgens, altijd goed dus....

Op mijn werk dacht ik het stil te kunnen houden, maar blijkbaar was het nieuws al uitgelekt. Onze Indische security guard feliciteerde mij als eerste “Happy Born-day mister” :)

‘s Avond gezellig uit eten geweest bij het proeflokaal bij ons in de straat.

Dynamic Earth

Een van de toeristische attracties in Edinburgh is “Dynamic Earth”. Dit is een soort tentoonstelling over het ontstaan van de aarde, en het leven op de aarde. Dynamic Earth ligt aan de voet van “Arthurs Seat”. Het is een futuristisch gebouw en ziet er veel belovend uit, alhoewel dat best tegen viel. Het kwam allemaal een beetje knullig over. Niet echt een aanrader.

4 Seasons in 1 day

Zondag naar "New Lanark" geweest. Het plaatsje ligt op een uurtje rijden van Edinburgh naast het plaatsje "Lanark", dat er een stuk nieuwer uit ziet dan "New Lanark".... rare jongens die schotten.

Het "ritje van een uurtje" liep een beetje uit. Het sneeuwde pittig en zodra we Edinburgh uit waren werden de wegen niet meer gestrooid of schoon geveegd. Na een paar keer flink glibberen en glijden met die kleine Punto tufde we met 30 km/uur door het Schotse winter landschap tot we eindelijk in "New Lanark" aankwamen.

"New Lanark" is een soort openlucht museum van een oud Schots industriestadje aan de rivier de "Clyde". Het plaatje ligt in een kloof aan het water, dat vroeger de watermolens van de lokale industrie aandreef.

Na een kop koffie besloten wij de invasie van bejaarden (busladingen tegelijk) te ontvluchten en een rondje door de kloof te lopen langs de watervallen. Onderweg was er een deel van het pad afgeschermd en omgeleid vanwege een broedend zeldzaam vogeltje; de Slechtvalk. De lokale vogelvereniging had hun verrekijkers opgesteld en we konden het beestje ook even bekijken.

Halverwege de wandeling kozen wij de iets langere terugweg om zo ook aan de overkant van de kloof te kijken.

Via een omweg (verdwaald dus) kwamen we weer in New Lanark aan, en in de stralende zon, 15 graden celcius, reden wij weer naar huis.

Best wisselvallig weer hier...