Waar ken ik die vent van....?

Inmiddels mag ik mijzelf op mijn werk “Site Agent” noemen. Ik ben leidinggevende op een redelijk groot (£ 4 Miljoen ) infraproject in de buurt van Edinburgh en doe daarbij ook de inkoop. Een van mijn taken is het aansturen van de “General Foreman” (uitvoerder) en de twee “Engineers” op het werk (soort maatvoerders). Al gauw kwam ik er achter dat dingen in de bouw hier iets anders gaan als in Nederland. De bouwmethoden hier zijn ouderwets, de veiligheid in de bouw is verder doorgevoerd, er is een veel sterkere hiërarchie binnen de bedrijven en het papierwerk is vooral veel!

Dagelijks moeten mijn engineers dagrapporten maken die onze opdrachtgever moet aftekenen en elke dag moet ik de engineers achter hun reet aan zitten om die dagrapporten te maken en in te leveren.

Afgelopen vrijdag zag ik vanuit mijn ooghoek mijn eigen reflectie in de ramen en kreeg ik kippen vel. Waar ken ik die vent van? Lange vent, donker haar, goedkoop overhemd met stropdas, koffie mok in zijn hand en dagelijks zeikend om raporten en formulieren.... AAAHHHRRGGG!!!!!!

(Mensen die hem niet herkennen kan ik aanraden de film “Officespace” te huren/ downloaden. Gedurende de hele film valt “Bill Lumbergh”, zo heet hij, de hoofdrolspeler lastig omdat hij nog een rapport moet maken en inleveren.)

ZUSJE!!!

Het was even spannend of ze zouden komen, maar daar waren ze dan hoor!!!

Vrijdag 15 Februari om 19:15 kwamen Olga en Glen aan op Edinburgh-Airport.

Nadat ik Olga en Glen had opgehaald vanaf het vliegveld aten we bij ons thuis een hapje overheerlijk zelfgemaakt pasta, dronken wij een biertje/wijntje, als toetje een kopje koffie met een whiskietje/quantrootje. Voordat we de pub in zouden gaan leek het ons verstandig eerst het luchtbed op te pompen. Dat is zo'n rotklus als je uit de kroeg komt. Een verstandige keuze mag ik wel zeggen, want we kwamen er meteen achter dat de vergeten waren een pomp te kopen en opblazen ging niet. Dus gauw in de auto en naar de Tesco voor een pomp! (alle grote supermarkten zijn hier 24/7 geopend, das echt handig!) Nadat we het luchtbed eindelijk hadden opgeblazen was het alweer bijna sluitingstijd voor de pub. Morgen poging 2 dan maar.

Voor de zaterdag ochtend hadden wij de stadswandeling aangeraden aan Olga en Glen. Dan konden wij lekker uitslapen terwijl zij 3,5 uur door Edinburgh slenterden. In tegenstelling tot de voorgaande weken was het het hele weekend prachtig weer. Na de Rondleiding hadden wij afgesproken op de Highstreet. Daarvandaan zijn we door gelopen naar Athurs Seat om boven op de top, in het lage winter zonnetje, het uitzicht te kunnen bewonderen. 's Avonds hebben wij een hapje gegeten in de “Revolution bar” om daarna nog even een beertje te kunnen pakken in “Frankenstein”.

Op Zondag zijn we, met zn allen in de Fiat Punto (jaja het past) naar het plaatje Pitlochry gereden. Na een 2 uur durende rit door het Schotse landschap kwamen wij aan bij de “Edradour” whisky stokerij. Na een teleurstellend korte rondleiding door de kleinste whisky stokerij van Schotland kon Glen nog even zijn laatste zakgeld uitgeven aan een bijzondere fles whisky voor zijn vader. Daarna zijn we doorgereden naar het plaatsje “Blair Athol” om daar het Blair Castle te bekijken. Nadat wij in het plaatsje een hapje hadden gegeten zijn we weer terug gereden.

Dat was het weekend alweer. Olga en Glen beleven nog 2 nachtjes waarna op dinsdag Glen met de trein door reisde naar zijn ouders en Olga weer terug vloog naar Nederland.

On top of the World!

Zondag vonden we het weer tijd om wat van het landschap te verkennen.

Eigenlijk willen we nog een keer de Ben Nevis beklimmen, de hoogste berg van het Verenigd Koninkrijk (1400 nogwat meter), maar die is waarschijnlijk nog een maatje te groot voor ons en ligt te ver (4 uur rijden) weg om eventjes heen te krossen.

Daarom bleven wij een beetje in de buurt en zochten wij een kleiner bergje uit: Ben Cleuch. Deze berg ligt ten noorden van Stirling bij het plaatsje Tillycountly, ongeveer een uurtje rijden vanuit Edinburgh. Het bergje is slecht 721 meter hoog en licht naast de rivier de “Forth”. (even voor de mensen die met ons in Edinburgh Arthurs Seat hebben beklommen, die is 251 meter hoog) Volgens de brochure is Ben Cleuch een prima bergje voor beginners. “Piece of cake” dus!

Het bergje begin heel liefelijk bij het dorpje waar een klein riviertje van de berg af stroomt. Het pad volgt het riviertje en slingert door het dal stroom opwaarts de berg op. Het pad was nogal voor beginners, betonnen traptreden op steile hellingen en ijzeren leuningen bij eventuele afgronden. Maar eenmaal uit het dal, boven aan de kloof waren al deze kindervoorzieningen weg en kon de echt klim beginnen!

Eventjes een rotsig stukje beklimmen, even doorstappen op een steile glibberige helling en we waren boven op de eerste heuvelrug!!!... oh nee dat leek alleen maar zo. De echte top ligt iets hoger. Even doorstappen op een steile gras helling, over een paar grote stenen heen springen en tadaa!!!! ...oh nee... weer niet. Doordat de helling nogal steil was lijkt elke bult, waar je tegen aan kijkt als je de bergt op loopt, op de top van de berg. Maar helaas. Dus vol goede moed stapten wij verder... en verder... en verder... tot we in de wolken liepen en geen idee meer hadden waar de top was.

Aangezien de wolken altijd erg hoog zijn en wij geen hoger punt van de berg konden zien(door de wolken) besloten wij dat wij boven op de berg stonden! Hoera we hadden het gehaald!

Dat de werkelijke top van de berg nog een half uur klimmen was, volgens enkele voorbijgangers op de berg, besloten wij maar te negeren. Het zicht was slecht, alles was nat, we hadden het koud en ons proviand raakte op (alle 4 de boterhammen). Tijd om terug te gaan dus!

Nadat wij met brandende knieën van het afdalen terugkwamen in het dorpje kwamen we langs een winkel met outdoor kleding. We hebben allebei meteen wind- en waterdichte jassen aangeschaft voor onze volgende expeditie. Aan het materiaal kan het de volgende keer niet meer liggen...

Zon???

Helder zonnetje, 15 graden en geen zuchtje wind en zonnebril op. Kopje koffie op een terras in Merchiston, een van de mooiste wijken in Edinburgh. Welkom in Edinburgh in Februari. Lang leve de “climate change”!

Nadat wij zaterdag onze e-mail hadden bekeken op de Napier University, afdeling ICT in Merchiston plofte we neer op het terras voor een cappuchino. Eigenlijk heeft Daniella niets te zoeken op deze afdeling van de universiteit (en ik al helemaal niet!), maar deze afdeling redelijk dicht bij ons huis en beschikt het over een gigantisch computer centrum waar we prima ongelimiteerd kunnen internetten.

Hoewel we eigenlijk de pub in zouden gaan om rugby te kijken (six nations cup) besloten we toch maar van het mooie weer te profiteren en de pub over te slaan (DOH!!!). Er komen nog genoeg rugby wedstrijden, de six nations cup is net begonnen, en de voorspellingen voor de rest van de week waren alweer een stuk minder.

We pakten de bus naar Craiglockhart, de afdeling van Napier University waar Daniella wel iets te zoeken heeft. Maar niet in het weekend :)

Craiglockhart ligt aan de voet van Craighill, een van de zeven heuvels waar Edinburgh op is gebouwd.

Boven op de heuvel heb je prachtig uitzicht over Edinburgh en de omgeving. Ook ontdekte ik een prachtige golfbaan boven op de heuvel, die je vanaf de grond niet kan zien. Binnenkort gauw maar even terugkomen met mn golftas! :)

Hollandsche Nieuwe!

jaja ze zijn er weer! De eerste verse lading Hollansche Nieuwe in 2008!

Vrijdag 1 februari om kwart over 7 kwamen Bart en Karlijn aan op Edinburgh Airport.
Het duurde even voordat ze de bagage hadden maar daarna gingen we met de bus naar hun appartement aan de voet van Calton Hill in Regentstreet, met uitzicht op Arthurs seat.
s 'Avond nog even een biertje gedronken in Frankenstein, das natuurlijk altijd goed.

De volgende dag de stadswandeling, in de regen de sneeuw door heel edinburgh gesjouwd, en daarna gauw de pub ingegaan om even op te warmen. Nog even winkelen, een hapje eten en uitgebreid natafelen en dat was dag 1 alweer.

Zondag naar het The Scottish parlement, Het kasteel (souvenirshop onveilig gemaakt), de ST Giles katedraal, Museum of Scotland, een drankje gedronken in de pub en daarna een hapje gegeten in onze nieuwe ontdekking in Edinburgh: The Revolution Bar. ...dat was de zondag, dag 2, alweer.

Maandag ochtend is Daniella nog even met Bart en karlijn Calton Hill op geweest en heeft ze daarna op de bus gezet naar het vliegveld.

Een weekendje is ook veel te kort....

Hollandsche Glorie

Nederlands bier is bekend over de hele wereld, en natuurlijk is Schotland geen uitzondering.
Heineken en Grolsch zijn bijna overal verkrijgbaar in de Pub en zijn ruimschoots voorradig in de schappen van de supermarken.

Van de week kwam in nog een Hollandsche Trots tegen in de supermarkt!

Heerlijk! Na de eerste slok voelde ik mij alweer helemaal thuis....

"Product of Holland. Made using barley and hops from more than one country"