Top this for a speeding ticket…

Empire

“Drink up your coffee son; I will get the Landover to show you the Empire and check upon the squads”

Ik giet de laatste slok koffie achterover, trek mijn laarzen aan, trek mijn gele “high-viz jacket” aan, zet mijn helm op en stap uit de keet. Eric (onze uitvoerder) rijdt de landrover voor de “site offices” en even later scheuren we over het werk.

The Empire: (bouwrijp maken industrieterrein, inclusief verbreding van bestaande toegangsweg)

50.000 m3 grondverzet, 10.000 m3 ophoog materiaal, 7000 ton wegfundatie, 7.000 ton asfalt, 3.5 kilometer riool.

The Squads:

5 rupskranen, 2 mobiele kranen, 2 mini diggers, 6 dumpers, 2 bulldozers, 4 dumpertrucks, 1 traxcavator, 2 JCB’s, 2 9t dumpers, 17 grondwerkers, 3 timmerlieden.

Island of Mull

Vorig weekend zijn we naar het eiland “Mull” geweest aan de westkust van Schotland. We vertrokken vrijdag aan het eind van de middag met slecht weer vanuit Edinburgh, en rond een uur of acht ’s avonds kwamen wij aan in Oban, een leuk havenplaatsje waarvandaan de ferry naar Mull vertrekt. Het weer was inmiddels opgehelderd. We overnachtten daar in een jeugdherberg die direct aan de kade lag, met prachtig uitzicht over de eilanden.

De volgende ochtend pakten we de boot naar de overkant en met 45 minute stonden we in de stralende zon op Mull in het plaatsje Craignuir. Mull lijkt een beetje op het eiland “Sky” maar is dan iets kleiner. Het eiland heeft nu zo’n 4000 inwoners. Een stuk minder dan de 10.000 die er vroeger leefden. In de 18e eeuw ontdekten landeigenaren in heel schotland dat het houden van schapen, meer geld op levert dan het verhuren van huizen en land aan de bewoners. Gedurende deze periode, die bekend staat als “The Highland clearance”, werden veel Schotten uit hun huizen verdreven en verhuisden veel Schotten nood gedwongen naar het buitenland; USA, Canada, Australië, etc. Ook het eiland Mull heeft op die manier een erg groot deel van zijn bevolking verloren. Maar dat maakt het een mooi rustgevend eiland, met veel schapen. Net een soort Texel dus, maar dan net even anders.

De doorgaande wegen op Mull zijn smalle weggetjes, met her en der verbredingen om een tegenligger de ruikte te kunnen geven om te passeren. Effe rap het eiland rond krossen zit er dan ook niet in. De hoogste snelheid die ik (constant) heb kunnen rijden was zo’n 50km per uur. Maar dat is geen straf op dit eiland, de omgeving is prachtig en erg variërend.

Die zaterdag reden wij vanuit Craignuir, aan het zuiden van het eiland, via de oostkust naar het plaatsje Tobermory, aan de noordzijde van het eiland. Onderweg stopten we vaak om een wandeling te maken, of gewoon even een hapje te eten (ook niet geheel onbelangrijk). Aan het einde van de middag pakten we een terrasje aan de haven in Tobemory, waarna we zouden inchecken in de jeugdherberg. Helaas waren er nog alleen plaats op slaapzalen beschikbaar (mannen en vrouwen apart) dus zijn we even door gereden en pakten wij in de buurt van Calgory (nee niet in Canada) een leuk hotelletje in een heel schattig dorpje.

De volgende dag reden wij via de westkust terg richting het zuiden. Het weer was nog steeds prachtig. De westkust is nog mooier en de wegen zijn nog kronkeliger. Onderweg moesten we weer regelmatig stoppen voor de schapen met lammetjes, Schotse hooglanders met kalfjes die de weg blokkeerde en moest ik regelmatig fazanten ontwijken. Het scheelde niet veel of ik had de “Famous Grouse” in de gril van de fiat. Vlak voordat we bij de boot waren hebben wij nog even “Duart castle” bekeken. Dit is het kasteel van de MacClean clan (bekend door hun tandpasta) en is ook bewoond geweest door de oprichter van de “Scouting” beweging (de jonge woudlopers enzo). We hadden niet zo veel tijd want we moesten de boot halen. Toen we de auto de boot opreden kwamen de eerste wolken en toen weer aankwamen in Oban was het helemaal bewolkt. We hadden precies het hele weekend zon gehad. Na 3 uurtjes sturen waren we weer terug in Edinburgh.

Avond wandelingetje

Laatst een avondwandeling gemaakt in de Pentland hills, die vlak naast Edinburgh liggen.

Het is een redelijk groot gebied met diverse wandelingen. Na 20 minuten rijden vanaf ons huis stonden wij op de parkeerplaats om te beginnen aan de kortste route die wij op de kaart konden vinden.

Na 2,5 uur rondstruinen in de heuvels tussen de schapen, met prachtig uitzicht over de omgeving, waren we helaas het pad een beetje uit het oog verloren. Het begon inmiddels al aardig donker te worden en we moesten nog ruim een half uur tussen de schapen wandelen voordat we de parkeerplaats hadden bereikt.

Happy Born-Day!!!

Op 11 april mocht deze jonge god weer een extra jaartje levenservaring aan zijn CV toevoegen. (29 inmiddels dus). Dat werd feestelijk gevierd met een verjaardagsonbijt om 6 uur ’s morgens, altijd goed dus....

Op mijn werk dacht ik het stil te kunnen houden, maar blijkbaar was het nieuws al uitgelekt. Onze Indische security guard feliciteerde mij als eerste “Happy Born-day mister” :)

‘s Avond gezellig uit eten geweest bij het proeflokaal bij ons in de straat.

Dynamic Earth

Een van de toeristische attracties in Edinburgh is “Dynamic Earth”. Dit is een soort tentoonstelling over het ontstaan van de aarde, en het leven op de aarde. Dynamic Earth ligt aan de voet van “Arthurs Seat”. Het is een futuristisch gebouw en ziet er veel belovend uit, alhoewel dat best tegen viel. Het kwam allemaal een beetje knullig over. Niet echt een aanrader.

4 Seasons in 1 day

Zondag naar "New Lanark" geweest. Het plaatsje ligt op een uurtje rijden van Edinburgh naast het plaatsje "Lanark", dat er een stuk nieuwer uit ziet dan "New Lanark".... rare jongens die schotten.

Het "ritje van een uurtje" liep een beetje uit. Het sneeuwde pittig en zodra we Edinburgh uit waren werden de wegen niet meer gestrooid of schoon geveegd. Na een paar keer flink glibberen en glijden met die kleine Punto tufde we met 30 km/uur door het Schotse winter landschap tot we eindelijk in "New Lanark" aankwamen.

"New Lanark" is een soort openlucht museum van een oud Schots industriestadje aan de rivier de "Clyde". Het plaatje ligt in een kloof aan het water, dat vroeger de watermolens van de lokale industrie aandreef.

Na een kop koffie besloten wij de invasie van bejaarden (busladingen tegelijk) te ontvluchten en een rondje door de kloof te lopen langs de watervallen. Onderweg was er een deel van het pad afgeschermd en omgeleid vanwege een broedend zeldzaam vogeltje; de Slechtvalk. De lokale vogelvereniging had hun verrekijkers opgesteld en we konden het beestje ook even bekijken.

Halverwege de wandeling kozen wij de iets langere terugweg om zo ook aan de overkant van de kloof te kijken.

Via een omweg (verdwaald dus) kwamen we weer in New Lanark aan, en in de stralende zon, 15 graden celcius, reden wij weer naar huis.

Best wisselvallig weer hier...

GO HEARTS!!!

Een aantal weken geleden kreeg ik een e-mailtje van Mark, een collega van mij. Hij had met een aantal vrienden (9) een weekendje Edinburgh georganiseerd en vroeg zich af of ik misschien zin had om mee te gaan naar de voetbal wedstrijd Edinburgh Hearts vs Aberdeen... en of ik toevallig kaarten kon regelen...

Zo gezegd, zo gedaan. Op 29 maart ontmoette we ze een uur voor de wedstrijd in en pub naast het stadion. Behalve voor de Hearts was het ook voor Daniella en mij een thuiswedstrijd. Het stadion staat namelijk bij ons in de wijk op c.a. 5 minuten lopen vanaf ons huis.

In de pub konden we nog de tweede helft van Rangers vs Celtic zien (1-0). Daarna meteen het stadion in. Uiteraard had ik de aller beste kaarten geregeld: Vooraan precies achter het doel! Dan kunnen we de goals tenminste goed zien :) En naast het vak van de uit supporters!

Gelukkig waren de vakken van de thuis-supporters (ons vak) en de uit-supporters (het vak naast ons) van hermetisch van elkaar afgescheiden met een... rood-wit plastic lint! Briljant! Natuurlijk wel een beetje heen en weer schelden en regelmatig twee vingers omhoog steken, maar verder geen rottigheid.

Opvallend was ook hoe dicht je tegen het veld aan zat. De tribune stopt gewoon tegen de grasmat. Als je zou willen dan zou je, theoretisch, gewoon het veld op kunnen rennen. Al heb ik begrepen dat de politie hier iets strenger optreedt als in Nederland.

Al zou ik het graag willen, over de voetbal wedstrijd kan ik niet veel meer zeggen dat Edinburgh met 1-0 heeft gewonnen. Ik ben nou eenmaal niet zo'n voetbal deskundige, maar het niveau leek mij niet al te hoog gezien het percentage bierbuiken in het veld. Wel kan ik mede delen dat er prima hotdogs werden geserveerd in het stadion, al duurde het iets wat lang om er een te kunnen bemachtigen (30 minuten). Van Mark en zijn vrienden (sorry jongens, het waren te veel namen om in één keer te onthouden) heb ik vernomen dat er een Nederlander mee speelt bij de Hearts: “Mark de Vries”! Jaja uiteraard alom bekend en gevreesd....

Na afloop met zn allen nog even een biertje gedronken op de overwinning in de locale pub van de thuis supporters. Daarna nog even een hapje gegeten bij een dronken italiaan, nog even de pub in, nog een pub, nog een pub en , door de wintertijd zomertijd wisseling, helaas een uur te vroeg naar huis.