Top locatie dus!

Vanavond was het programma “Location,Location: Best and worste” op TV op channel 4.

In dit programma wordt er gezocht naar de slechtste en beste plaatsen in de UK om te wonen. Hierbij wordt gekeken naar criminaliteit, werkloosheid, sociale voorzieningen, winkels, uitgaansleven,etc, etc.

Wij wisten het natuurlijk al, maar nu is Edinburgh ook officieel de beste locatie om in te wonen van de hele UK!

Als enige nadeel werd de hoge huizenprijs genoemd. Iets waar wij het zeker mee eens zijn.

Rondje Glasgow

Afgelopen weekend zijn wij (alweer) op pad geweest. Deze keer naar Glasgow en omgeving.

Afgelopen zaterdag eerst naar “Loch Lomond” gereden. Een meer ten Noord Westen van Glasgow. Ook dit was weer een prachtig meer, met prachtige bergen, enz, enz, enz. Het begint een beetje eentonig te worden, overal waar je kijkt is het mooi.

Pak op een willekeurige locatie in noord schotland je camera, doe je ogen dicht, draai een minuut lang zo veel rondjes om je as als je kan. Maak ,nog steeds met je ogen dicht, een foto en tadaa!!!: een foto met een prachtig landschap. Heerlijk land!

Bij Loch Lomond ook naar Balloch Castle geweest. Schotland heeft maar ruim 300 kastelen, dus moeten wij elke kans gebruiken om er een van de lijst te kunnen schrappen.

Vervolgens doorgereden naar Glasgow, maar niet zonder eerst langs Dumbarton Castle te rijden. Deze konden wij echt niet overslaan. Al sinds onze eerste week in Schotland heeft Daniella ons opgegeven als “friend” van stichting “Historic Schotland”. Dit is een jaarabonnement (jaja is dik voor betaald) dat je bij veel kastelen gratis toegang geeft. Op al onze andere tripjes waren wij ons lidmaatschapboekje uiteraard vergeten mee te nemen en moesten wij alsnog entree betalen. Maar deze keer niet!! Nu hadden wij hem bij ons en moesten wij daar ook gebruik van maken. Na het laten zien van het boekje mochten wij gewoon doorlopen nadat wij een stempel in ons boekje kregen. Een stempel die, volgens daniella, buitengewoon netjes gestempeld is, dussss…

Dus gauw de rots op geklauterd en tot de ontdekking gekomen dat er geen kasteel meer stond, alleen een ruïne. Foto genomen, rots afgerend en doorgereden naar Glasgow.

Glasgow kon mij niet zo boeien om eerlijk te zijn. Heel veel winkels, heel veel restauranten, pubs en andere uitgaan gelegenheden. En `s avonds was het ook zeker heel gezellig. Maar overdag heeft de stad weinig sfeer. Dus een beetje gewinkeld, gegeten en gedronken en overnacht in een hostel. De volgende dag weer gewinkeld, gegeten en gedronken en weer terug naar Edinburgh.

Pentland Hills

Vanuit de stad Edinburgh kijk je er al tegenaan; “The Pentland Hills”. Zo´n beetje de enige bergen, nou jah zeg maar heuvels, in de omgeving van Edinburgh.

Afgelopen vrijdag zijn wij daar wezen wandelen. Met de auto ben je met 20 minuten aan de rand van de Pentland Hills, een gebied wat zowel een National Park is, als een militair oefen terrein. Leuke combinatie.

Hoewel je er makkelijk een hele dag in kan rond lopen zonder alles gezien te hebben, gingen wij alleen naar het hoogste punt. Vanaf de parkeerplaats moesten wij een uurtje lopen om bovenaan te komen. Het uitzicht boven op de heuvels is geweldig. Wij dachten al een mooi uitzicht te hebben gehad vanaf Arthur´s Seat, maar dat is maar een molshoop vergelegen deze heuveltjes (550 meter). Kijk maar op de foto, Arthur´s Seat is niet zo hoog meer. En de machtige rots waar de Castle of Edinburgh op staat is amper meer terug te vinden. Aanrader dus!

Weer op pad geweest

Afgelopen zondag zijn wij weer op pad geweest.
Eerst zijn wij naar “The Falkirk Wheel” gereden. Dit is een lift in de vorm van een soort reuzenrad dat boten in een keer over een groot hoogteverschil kan verplaatsen in the "Union Canal". Dit is een kanaal dat in Edinburgh begint, vlak langs ons huis gaat en vervolgens met vele sluizen en aquaducten door Schotland loopt en in Glasgow eindigt en zo Oost- en West Schotland met elkaar verbind. Het kanaal kanaal was vroeger een belangrijke handelsroute.
Hoewel het een sterk staaltje Civil engineering is, viel het formaat van de bootlift mij een beetje tegen. De lift kan slechts kleine bootjes verplaatsen en geen “grinza” zandboten zoals wij die kennen in het Noord Hollands Kanaal. Op zich logisch want wat de Schotten heel trots een “union canal” noemen, noemen wij in Nederland een sloot.

Vervolgens zijn wij doorgereden naar Stirling om het “William Wallace monument” te bezoeken. Wij waren al eerder in Stirling geweest, maar toen hadden wij geen tijd meer bij het monument te kijken.
Het “William Wallece monument” staat op een berg naast het plaatsje Stirling en kijkt uit over de wijde omgeving en ook de plaats waar vroeger “Stirling bridge” moet hebben gestaan. Dit is de plaats waar William Wallace samen met zijn Schotste troepen een veel groter Engels leger in de pan hakte dat een gammel houten bruggetje probeerde over te steken.
(Deze scène komt ook voor in de film Braveheart maar voor het gemak is het bruggetje maar weggelaten in de film. Zoals ik al eerder zei; de film is niet helemaal op de waarheid gebaseerd. Eigenlijk helemaal niet.)

Het monument lijkt op een soort kerkje in gotische stijl, maar heeft de functie van een tempel waarin de nationale held, William Wallace, kan worden aanbeden. In het gebouw is ook een soort “Hall of fame” met allemaal borststukken van andere bekende schotten. Oh, oh, oh, wat ze zijn toch trots op zichzelf die Schotten.... tot vervelens toe...
Wat wel leuk is, is het zwaard van William Wallece. Dat is een ijzeren zwaard van c.a. 1,50 meter lang en moet loodzwaar zijn. Ik kan mij best voorstellen dat het rondzwaaien van zo´n ding niet prettig moet zijn geweest voor de dappere Engelsman die voor hem stond.
Onder aan de berg van het monument staat een beeld van “braveheart” dat de gemoederen in Schotland aardig bezig houd. Het beeld is gebaseerd op Mel Gibson uit de film Braveheart en lijkt daarmee helemaal niet op de echte William Wallace. Omdat de film het verhaal van William Wallace alles behalve waarheidsgetrouw brengt en Mel Gibson in de film ook niet op de echte held lijkt zijn er veel schotten die van het beeld afwillen.

A taste of Scotland

Als je in een nieuw land woont moet je natuurlijk ook de locale lekkernijen uitproberen.
Een daarvan is IRN-BRU:
Een frisdrank met een felle lichtgevende oranje kleur, dat je vrolijk tegemoet bubbelt.
De schotten drinken het met liters tegelijk.

Onze stadsgids "Darren" omschreef de smaak het beste:
"It tastes like nothing in nature, but it is actually quite nice"
Ik moet toegeven; het is even wennen, maar je gaat het vanzelf lekker vinden.

Overige Schotse lekkernijen:

• Haggis (Allom bekend en gevreesd, Smaak valt best mee, maar als het tussen je tanden knarst lopen de rillingen toch even over je rug)
• Deep fried marsbar (jaja een gefrituurde mars-reep.)
• Scottisch egg (Een gekookt ei in het midden van een soort gehaktbal. Dit wordt vaak bij het ontbijt gegeten. Ik ben benieuwd...)

Baan!

Jaja, ik heb een baantje. Ik mag mijzelf tegen woordig "labourer" noemen.
Dat houdt in dat ik samen met 3 poolse collega's op een "construction site" een beetje de troep van anderen mag opruimen. Mijn Poolse collega's maakte het mij al snel duidelijk. "We get paid for hour, not for work". Of dat even duidelijk was. Ach ja.. het houdt mij van de straat, ondertussen zoek ik wel verder, tot die tijd ga ik lekker buiten spelen. Thuis kwamen de muren ook alweer op mij af.

Isle of Skye Drive By

Zo langzaam aan begint iedereen hun tripje naar Edinburgh te boeken, raakt onze agenda voller en voller en zullen onze vrije weekenden schaarser worden. Daarom zijn wij het afgelopen weekend gauw de Highlands in gevlucht om nog een beetje cultuur te snuiven.

Onze bestemming was het “Isle of Skye” een eiland in het Noord Westen van Schotland dat tegenwoordig door middel van een brug met het vaste land is verbonden. Door de grote afstand vanaf Edinburgh (ruim 450 km) en de vele kronkelwegen die naar Skye gaan duurde de reis langer dan gedacht en werd ons weekend een toeristische “Drive-by” waar menig japanner jaloers op kan zijn.

Op Zaterdagochtend 9 uur zijn wij met een volle tank vertrokken naar Skye. Lange afstanden rijden in Schotland is geen straf. Ondanks het regenachtige- en mistige weer hadden wij een hele mooie rit door het landschap dat in Edinburgh redelijk vlak begint en eindigt in bergen en eilanden van de Highlands. Onderweg zijn wij vaak gestopt om toeristische attracties te bekijken die in heel Schotland keurig met borden langs de kant van de weg staan aangegeven. Om half vijf ´s middags kwamen wij eindelijk aan bij de “Tourist Information” op Skye met de vraag of er eigenlijk wel iets te doen valt op het eiland.

Isle of Skye is een prachtig eiland met heel veel schapen. Een soort Texel dus, maar dan met bergen. De schapen lopen gewoon los rond op het eiland, oppassen dus. Bijna een schaap in de gril van de Skoda. (schaap + grill = ?)

Op aanraden van de VVV´er reden wij naar “Egol”, een piepklein plaatsje aan de zuid west kant van het eiland om het uitzicht op “The Collins” te bewonderen. “The Collins” is een bergketentje met een hoogte van ruim 900 meter dat vanuit zee omhoog komt. Snel een paar foto´s genomen en doorgereden naar Portree, een plaatsje in het midden van het eiland. In Portree hebben wij overnacht in een Hostel. Romantisch met zijn tweetjes in een te klein stapelbedje tussen dronken Spanjaarden.

De volgende dag zijn wij door gereden naar “Dunvegan” om daar het “Castle of Dunvegan” te bewonderen. Dit kasteel werd, en wordt nog steeds, bewoond door het hoofd van de Macleod Clan. (Jaja kennen jullie de film “Highlander” nog? Die Macleod dus).
De Macleod Clan was vroeger een hele machtige clan die over Isle of Skye en een groot deel van de Highlands heersten. Gelijktijdig waren de Macleods in een tweehonderdjarige oorlog verwikkeld met een andere machtige clan, de Macdonnalds (stel je voor: Ronald MacDonald in een kilt) die over het zuidelijke dele van de Highlands heersten. Deze oorlog is in het einde van de 16^e eeuw door de het Koningshuis de kop in gedrukt nadat een grote veldslag op Isle of Skye beide clans bijna volledig had uitgeroeid.
Ondanks de rijke historie blijft het een klein lelijk kasteel dat onze interesse niet kon wekken. Wij zijn dus niet naar binnen geweest en zijn doorgereden naar de volgende toeristische attractie op de kaart, “ Dun Beag Broch”.

Dun Beag Broch is een van de best bewaard gebleven Brochs in Schotland. Jaja daar stonden wij ook van te kijken. De Dun Breag Broch dateert nog uit de prehistorie, ijzertijd om preciezer te zijn, en moet vroeger ruim 10 meter hoog zijn geweest. Na de ijzertijd is de Broch nog lange tijd gebruikt door andere volkeren die later Schotland bezetten, de picten, de Noormannen en tenslotte de schotten zelf. Waneer de Broch in verval is geraakt is niet bekend, maar de Broch staat er nog voor een groot deel. Vroeger gaf zijn locatie, boven op een berg, groot strategisch voordeel, maar tegenwoordig levert het alleen nog maar een mooi uitzicht op. (misschien ter overvloede, maar een Broch is dus een cirkelvormig verdedigingsfort gemaakt van gestapelde stenen zonder cement).

Onze volgende doel was de “Talisker Distillery” waar onder andere “Drambruie” wordt gemaakt. Helaas, het was zondag. Ze zijn het hele jaar open, maar niet op zondag. Teleurgesteld gingen wij verder met onze terugreis naar Edinburgh.

Eenmaal op het vaste land aangekomen zijn nog even bij het “Eilean Donan Castle” gestopt. Een pittoresk kasteeltje dat in een inham tussen de bergen op een rots in zee staat en met een bruggetje met het vaste land is verbonden. Beetje jammer dat bij laag water de slotgracht droog staat, nuttige slotgracht… Een paar foto´s gemaakt, kopje koffie gedronken en gauw weer verder.

In tegenstelling tot de heenweg hadden wij nu prachtig weer en leek de omgeving niet op het landschap van de heenweg. Waar op de heenweg wolken waren, waren nu bergen, bossen, meren en een local met een doedelzak.

Omdat een road trip in Schotland niet compleet is zonder een Whisky stokerij te bezoeken reden wij langs de Dalwhinnie Distillery. Hier kwamen wij op de heenweg ook al langs en zijn wij een paar jaar geleden al met Lisa geweest toen wij ook op een roadtrip waren. Maarja, het was nog steeds zondag dus waren zij ook gesloten.

Koppig als wij zijn, zijn wij doorgereden naar de volgende Whisky stokerij; “Edradour”. De kleinste whiskystokerij in Schotland die bij het pittige plaatsje “Pitlochry” ligt. Deze stokerij was gelukkig wel open op zondag. Wij kwamen vlak voor sluitingstijd aan. Rondleidingen werden er niet meer geven, maar gelukkig was de souvenirshop nog open. Uiteraard een fles whisky gekocht en natuurlijk ook bijbehorend drinkgerij. Edradour whisky dient natuurlijk te worden gedronken uit een originele Edradour-… koffiemok! Ze verkochten helaas geen Edradour colaglazen.

Daarna nog eventjes sturen en zondagavond om zeven uur waren wij weer thuis met bijna geen druppel diesel meer over in de tank.

Geen internet meer

Onze buurman heeft helaas ontdekt hoe hij zijn draadloos netwerk beveiligd. Geen internet meer voor ons :(
We zijn nu voorlopig afhankelijk van internetcafé´s en internet op de universiteit.

Goed weekend

Afgelopen zaterdag eerst maar eens wezen kijken voor een tafel en stoelen. Waar kan je beter kijken voor meubilair dan bij de Ikea? (lang leven de globalisering).
Tafel en stoelen achter in de skoda gegooid en doorgereden naar “Holyrood Park”.

Holyrood Park is een park midden in Edinburgh, waar de stad omheen gegroeid is. Behalve park is Holyrood Park eigenlijk niets minder dan een uitgedoofde vulkaan. Het park is prima met de auto te bereiken en vanaf alle parkeerplaatsen gaan er wandelroutes naar het hoogste punt van de vulkaan: “Arthur´s Seat”. Het hoogste punt is 250 meter boven zeeniveau, terwijl Edinburgh niet veel hoger ligt dan het zeeniveau. Met de kortste route (die namen wij uiteraard) sta je binnen een half uur boven te gapen naar het adembenemende uitzicht.

Zondag zijn wij naar de paardenraces geweest in “Musselburgh”, een voorstad van Edinburgh. (zeg ken jij de musselburgh?...) Leuk om een keer mee te maken en daarbij hadden wij (alweer) prachtig weer. Studenten mochten gratis naar binnen, ik helaas niet en moest schofterig veel geld neerleggen.
Komisch om te zien hoe kabouters met veel te strakke leggings op de rug van ongesneden broodbeleg over een grasveld hobbelen. Zouden de paarden weten hoe ze eindigen (broodbeleg dus) en daarom zo hard rennen?
Eerst waren er de ponyraces (schattig om te zien) waarna het echte werk begon: de horseraces. Door het hoge entreegeld bleef er weinig van ons zakgeld over om te kunnen wedden.. gelukkig mocht je ook vanaf 2 pond inzetten. Uiteraard niets gewonnen.
Tussen de races door ook nog getuige geweest van een demonstratie van een parachute-stunt-team die met veel gekleurde rook met een rotgang uit de lucht kwamen suizen. Was gaaf!

Naar School

Aankomen de week beginnen voor Daniella de “lessen” van daniella aan de “Napier University”.
Vorige was een familie-introductiedag en heb ik ook even mogen rondkijken. Zag er erg gaaf uit allemaal. Prachtig oud gebouw boven op een groene heuvel met uitzicht over de stad en een hele indrukwekkende nieuwbouw eraan vast.
Na een babbeltje van de “pricipal” en het hoofd van de studentenvereniging kreeg ik er ook weer zin in….

Welcome to the Jungle!

Afgelopen week ben ik druk bezig geweest met het zoeken van een baan. Nu het huis is geregeld, en is betaald, wordt het de hoogste tijd voor een beetje inkomsten.

Daniella had het druk met de introductieweek van de universiteit (kroegentochten enzo…druk, druk, druk). Dus ik had alle tijd om de hele stad af te struinen naar uitzendbureau´s en mijn CV rond te strooien alsof het al bijna 5 december is.

Tot nu toe hebben mijn inspanningen nog niet veel vruchten afgeworpen.
Als “buitenlander” moet je je eerst door een papieren jungle heen vechten voordat je ook maar kans maakt om aan de bak te komen.
Op zich zou dit met de Europese regelgeving niet moeilijk moeten zijn, gelukkig hebben de Engelsen en Schotten zo hun eigen methodes om die enge vastelandbewoners de toegang tot hun eiland te ontmoedigen:

Voorbeeld 1: National Insurance Number, voor ziekenkosten verzekering. Terwijl ik conform europese regelgeving nog steeds in Nederland verzekerd ben en hiervoor een europese zorgpas heb moeten aanvragen, mag ik in de UK niet werken zonder zo´n nummer. NI-nummer kan je pas aanvragen als je werkt hebt gevonden. Je toekomstige werkgeverr moet dan schriftelijk verklaren jou aan te willen nemen. Zonder NI-nummer maak je echter weinig kans bij uitzend bureau´s of andere werkgevers, zal wel te lastig worden voor ze. (vraag: zonder werk geen NI-number, wel national insurance?)

Voorbeeld 2: Referenties. Dit loopt echt de spuigaten uit!!!
Om een huis te kunnen huren, zonder aantoonbaar inkomen in de UK, heeft onze makelaar referenties nodig. De makelaar wil ten slotte weten met wie hij zaken doet (paspoort is blijkbaar niet genoeg), dus vraagt hij:
Werkgevers referentie om te tjekken of ik de huur wel kan betalen. (Wij hebben 6 maanden huur vooruit moeten betalen en GVD toch een brief naar de Ballast sturen om te tjekken of ik wel mijn huurbedrag kan ophoesten, die ik dus allang betaald heb!!! “standard procedures”, “legislation” en ander geneuzel)
Referentie van vorige “landlord” (huize Verell in ons geval)
Persoonlijk referentie: iemand die kan zeggen dat ik “ik” ben. (!? Paspoort?)

Alle uitzendbureau´s vragen uiteraard ook referenties. Zonder referenties schrijven ze je geeneens in, laat staan dat je werk van ze krijgt.
Werkgevers referenties in briefvorm (naam en adres opgeven is niet genoeg). Uiteraard is 1 werkgeversreferentie niet genoeg. Ze hebben er twee nodig. (ook nog twee verschillende, twee keer dezelfde afgeven werkt niet, geloof me…)
En persoonlijke referentie IN BRIEFVORM. (Deze is echt lachwekkend, een brief van een willekeurige gek die zegt dat Bas “Bas” is, en dat Bas een voorbeeldig burger is.)

Overige problemen: inschrijven bij gemeente, bankrekening openen, nieuwe acccount voor gas water en licht aan laten maken… Al deze dingen gaan even moeizaam. Niets gaat vanzelfsprekend als je nieuw bent in de UK.

Op 1 ding na!!!!!! Jaja daar zijn ze heel flexibel in en daar kunnen wij in Nederland echt serieus iets van leren: Parkeerboetes betalen via internet! Gewoon even de site bezoeken, referentienummer van je bekeuring intoetsen, creditcardnummer intoesten en klaar is klara. Tenminste.. als je de boete gaat betalen… als buitenlander ;)

Maar ik ben er bijna doorheen.
Dankzij een beetje hulp van collega´s en een klein uitzendbureautje in Edinburgh (Randstad, jaja) is het NI nummer aangevraagd en begint er een beetje beweging te komen. Hoewel ik nog niets concreets heb, maak ik wel kans op een best wel gave baan, maar daar krijg ik dinsdag pas uitsluitsel over. Verder heb ik niets uitstaan. Dus aankomende week meer weer de boer op met mijn CV.

Gelukkig praat, lees en schrijf ik nog redelijk engels, snap ik het systeem en kan ik alles wel regelen. Ik heb referenties, ik heb geld, en ik heb veeeel geduld.
Maar ik kan mij serieus niet voorstellen hoe mensen zonder geld en zonder kennis van de engelse taal hier ooit doorheen moeten komen. Een jungle! Papieren tijgers en wurgcontracten liggen overal op de loer.

Ook leuk!

“Calton Hill”.
Vanaf Princessstreet (DE winkelstraat) een kwartiertje lopen en je staat boven op “Calton Hill”.
Een berg(je) met prachtig uitzicht over de binnenstad van Edinburgh. Boven op de berg staan o.a.: Dougal Stewart´s monument, Nelson Monument, National monument, The City observatory en nog meer ouwe meuk dat ons ook niet kon interesseren. Al genoeg cultuur gezien en gesnoven de laatste dagen. Prachtig uitzicht.