Happy Hogmanay!

Gisteravond begon Hogmanay, een typisch schotse traditie: een vier daags festival om het nieuwe jaar in te luiden.
De komende dagen is de binnenstad van Edinburgh een gekkenhuis. Princesstreet en een deel van de oudestad zijn efgesloten voor verkeer en overal worden bars, podia's en video schermen opgezet. De kerstmarkt is afgebroken en heeft plaats moeten maken voor een uitbreiding van de kermis. De komende dagen is het feest!!! Veel mensen, muziek, drank, vuurwerk en natuurlijk..... regen :(
Volgens de weersvoorspellingen gaat het de komende dagen flink regenen, ach ja.. das ook typisch schots zeg maar.
Gisteravond werd Hogmanay gestart met een fakkeltocht; een optocht met fakkels die voor de "citty chambers" begon, op Highstreet, en via Princesstreet naar Calton Hill gaat.

Nadat wij de kerst gezellig in bed hadden doorgebracht... (Griep) vonden wij het wel weer eens tijd om naar buiten te gaan, en dit leek ons een mooi moment daarvoor.
Voor een paar pond kochten wij een paar fakkels (met gratis hogmanay muts) bij de organisatie en sloten wij ons aan bij de menigte op Highstreet. Om 18:00 uur werden, na een toespraak van de burgemeester en de organisatie, de fakkels aangestoken. Dit gebeurde vooraan in de straat, de fakkels van de mensen vooraan werden aangestoken, en deze mensen staken weer de fakkels van de mensen achter hun aan, dit had als gevolg dat er een soort wave van flammetjes over de menigte heen ging. Heel gaaf. Nadat alle fakkels branden (een paar duizend) werd de tocht ingezet en liepen wij over highstreet, via princessstreet naar Calton Hill. Toen wij net uit Highstreet kwamen, zagen wij een grote vurzee voor ons die al bijna Calton Hill had bereikt. En wij zaten nog maar halverwege! Het was een onwijs gaaf gezicht, zo'n brandende sliert door Edinburgh.

Boven op Calton Hill was het nog mooier. Duizende mensen hadden zich daar verzameld en stonden om een paar gigantische vreugde vuren heen. Onder de pilaren op de heuvel stond een doedelzak band en om 20:00 uur begon het mooiste vuurwerk dat ik ooit heb gezien. Het werd vlak voor ons afgestoken, en ging ook vlak boven ons hoofd af. Wauw, ik kan niet wachten tot het echt oud en nieuw is... nog maar 2 nachtjes feesten te gaan...

Merry Christmas!!!

City of the Dead

Afgelopen maandag zijn we dan eindelijk meegegaan met de "City of the dead" tour.

Dit is een rondleiding over de Greyfriar Kirkyard in Edinburgh waar al jaren mysterieuze dingen gebeuren. Ooit zijn hier 400 opstandelingen vermoord en sindsdien gebeurenis het niet pluis op de begraafplaats. Alsof dat nog niet erg genoeg is, is er ook nog de Mackenzie Poltergeist die begraafplaats onveilig maakt.
Klinkt er geinig natuurlijk, maar Discoverychanel heeft ooit serieus onderzoek gedaan naar deze begraafplaats, en bovendien worden er al jaren nachtelijke rondleidingen gegeven, waarbij mensen flauw vallen, of het gevoel hebben dat iemand hun knijpt of slaat, sommige mensen schijnen na de rondleiding rare striemen op hun lijf te hebben. Volgens de lonely planet is het DE attractie van Edinburgh.
Jullie begrijpen het natuurlijk wel, dat moeten wij een keer gezien hebben!!! ...alleen durde er nooit iemand met ons mee. Remco en Saskia gelukkig wel.

Dus vol goede moed begonnen wij aan de tour. Die begon een beetje flauw met verhalen over heksen in Edinburgh..middeleeuwse martelpraktijken, bla bla bla. Al die verhalen kennen wij inmiddels wel. Eindelijk gingen wij dan de begraafplaats op :)
weer een algemeen verhaaltje, en dan eindelijk ging het hek open van het gedeelte van de begraafplaats waar vroeger ooit 400 opstandelingen zijn afgemaakt. Dit gedeelte van de begraafplaats is niet toegankelijk voor het gewone publiek. In dit gedeelte zijn inmiddels 180 mensen flauw gevallen en hebben nog meer mensen een geest gezien of gevoeld.
We hadden er zin! Tot slot van de tour gingen we met zijn allen een graftombe in waar de meeste waarnemingen hebben plaats gevonden. Knus hoor, met zn allen in een donkere kamer.

Pfff... viel dat even tegen. Niemand flauw gevallen, niets raars gezien of gevoeld. jammer hoor. Wel een eikel met een masker gezien die nog even de graftombe in kwam rennen om ons de stuipen op het lijf te jagen... maar verder niets!!!
Toch maar even geposeerd voor een foto met de Mackenzie poltergeist, en nog even een groepsfoto gemaakt voor zijn mausoleum.

SANTA RUN 2007

Zondag 10 december werd de "SANTA RUN" gehouden in Edinburgh.
Dit is een sponsor loop voor een goed doel, waarbij de deelnemer entree geld betaald en vervolgens 1,5 mile moet hardlopen in een kerstmanpak. (pak is inbegrepen bij entreegeld).

Remco en Saskia waren ook in Edinburgh dat weekend en stonden te trappelen om mee te doen.
De teleurstelling was ook groot toen wij ontdekten dat je behalve jezelf, ook andere sponsors moet vinden om mee te lopen. Daar kwamen we pas op het laatste moment achter, te laat om nog sponsors te regelen. Balen!

Hoewel wij niet mee konden doen, zijn we wel wezen kijken. 's Morgen ons 10 uur stonden er al honderden kerstmannen in Princess street gardens om warm te lopen. Iedereen deed mee, jong en oud. Het was harstikke gezellig, maar jammer dat wij niet mee konden doen..... of wel???

Staat iemand van de organisatie ons daar uit te lachen omdat wij als enige geen kersmanpak aan hebben...!! KOM MAAR OP MET DAT PAK!!! Uiteraard moesten wij wel entreegeld betalen, tis tenslotte voor een goed doel. Dus gauw kerstmannenpak aan en mee doen met de warming up...

De honderden kesrtmannen waren er inmiddeld een PAAR DUIZEND geworden. Na een gezamelijke warming-up werd door doedelzakspelers het startsein voor de SANTA RUN gegeven en 2200 kerstmannen (een record aantal bleek achteraf) stormden de Princess street gardens in. De 1.5 mile (2 kilometer) liepen wij rustig uit. Het was tenslote zondag, rustdag, en bovendien viel er ook niet veel te rennen, daar was het veel te druk voor. Wel een beetje jammer dat Remco en Saskia na 1 rondje (totaal 2) afhaakten. Het zal de leefdtijd wel zijn...
Na het eerste rondje kreeg iedereen een voedsel pakket voor de tweede ronde en na de tweede ronde werd iedereen onder begeleiding van doedelzakmuziek over de finish geleid. Iedere deelnemer ontving ook nog een heuze medaile!!!!

Het kerstmanpak beviel ons uitermate goed. Inmiddels is de winter ingetreden in Edinburgh en zondag kwam het amper boven het vriespunt. We besloten dan ook het pak gewoon de hele dag aan te houden; lekker warm en wel zo gezellig.

's middags zijn we (in kertmanpak) naar de top van Arthurs Seat geklommen. Gelukkig hadden wij ons pak aan, want het was bar koud boven op de top.

HaHa geweldig zo'n pak! Ik ben nog nooit zo populair geweest. Jappanners, Americanen, Duitsers, noem maar op; Iedereen wilde met ons op de foto. Auto's toeterden, kinderen zwaaiden en zelfs op Arthurs Seat wilden mensen met ons op de foto.
Toch wel vreemd, er waren 2200 mensen als kerstman verkleed 's morgens, maar 's middags waren wij nog maar de enigen.

Aan het einde van de dag zijn we nog even de kerstmarkt op geweest. Ook daar weer succes verzekerd in ons pak. Weer moesten wij regelmatig poseren voor foto's van andere toeristen, en regelmatig sprongen wij voor foto's van andere toeristen. Nog even een kopje gluhwein, een kopje koffie toe bij de starbucks en een hamburertje bij the Wetherspoons.

The End! Bekaf dropen wij af naar huis en Remco en Saskia naar hun ho(s)tel.... om 7 uur savonds. Wat kan zo'n pak vermoeiend zijn.

Onkruid

Oh denneboom, oh DENNENBOOM....!!!???

Hij staat! “Eindelijk” hebben wij ook een kerstboom.

Bij de gemiddelde Schot staat er al vanaf 1 december een kerstboom in huis. Maar bij ons Nederlanders brengt dat natuurlijk ongeluk. Een kerstboom neerzetten voor 5 december betekent dat de Sint je overslaat, en dat mocht natuurlijk niet gebeuren.

Dus op zaterdag 8 december hebben wij een echte kerstboom gehaald. Geen plastic dus.

Bij ons in de wijk, die “The Shandon” heet, werden kerstbomen verkocht. Met de Punto hebben wij een kerstboom opgepikt. Een mooie “norman”??. Die hebben lange naalden, heb ik mij laten vertellen. Maar nadat wij thuis de boom uit de plastic verpakking hebben gehaald (das makkelijk dan verliest de boom geen naalden in de auto) weet ik het zeker...

Het is een DENNENBOOM!!!* (Pinus sylvestris), inclusief DENNENAPPELS!!!. Ja hoor, die domme Hollanders hebben zich weer een brok onkruid laten aansmeren.

Ach ja, spar, norman, herman, denneboom, whatever!!...toch best gezellig zo´n CONIFEER in huis.

Laat de kerst maar komen!

* Ik ben de draad kwijt. Is het nou “denneboom” of “denneNboom”, volgens het groen/wit/gele boekje??

More visitors

Vrijdag 7 december om 19:15 uur pikte Daniella Arjan, Jochem, Paulien en Kim op Edinburgh Airport en bracht ze met de bus naar hun patserige appartement aan “Regent Terrace”.

Ze verbleven in hetzelfde pand waar Linda, Sjoerd, Marije en Ard ook verbleven, maar hun appartement was nog groter en luxer!

Ik kwam te laat uit mijn werk om ze van het vliegveld af te halen en pikte een bus later naar “Regent Terrace”; een victoriaanse wijk die op de helling van Calton Hill ligt. Een straat met grote sjieke panden uit 1800 nogwat die uitkijken op Arthur´s Seat. Hun appartement lag praktisch naast het Amerikaanse consulaat. (There goes the neighbourhood...)

Op zaterdag hebben we ze eerst mee gestuurd met de stadswandeling zodat wij een ochtendje vrij hadden :) De rest van het weekend zijn we zo veel mogelijk highlights van Edinburgh met ze afgegaan; Le monde, National museum of Scotland, Frankenstein, Chistmas market in de Princesstreetgardens, Odd Fellows en Greyfriar's Bobby´s (de pub, niet het beeld), HighStreet, Castle of Edinburgh, Calton Hill, enz.

Zondagavond hebben wij het weekend afgesloten met een oerhollands pannenkoekenfeestje in het te sjieke appartement aan Regent Terrace.

Het was een gezellig weekendje, maar natuurlijk weer veel te kort.

Sinterklaas!!!!!! ... ow ja, Jack en Tamara waren er ook ;)

In het weekend van 1 december kwamen Jack en Tamara langs bij ons in Edinburgh.
OP zaterdagmiddag kwamen ze aan op het vliegveld. We propte ze gauw in de GRANDE Punto en brachten ze naar ons huis. De rit naar huis was een flashback van het weekendje Toscane in het afgelopen voorjaar, waar wij ook met zn vieren opgepropt in een GRANDE Punto rond reden.

Nadat we bij ons thuis gezellig de locale lekkernijen hadden genuttigd (chips en bier dus) brachten we ze met de bus naar hun appartementje vlak bij Haymarket.

's Avonds hebben we een hapje gegeten in de pub en zijn we nog even de stad in geweest.
De zusjes waren helemaal in hun element, en aan het giechelen kwam geen eind.

Op zondagochtend gingen de meiden lekker koffie drinken met zn tweetjes, zodat Jack en ik te minste tijd hadden voor stoere dingen: Bergen beklimmen! Heel dapper hebben wij Arthur's Seat vanaf de noordkant, de steilste kant, bedwongen.
Nadat wij een hapje hadden gegeten in Rosestreet (de straat met de meeste kroegen) konden wij nog net mee met de laatste tour in de “Edinburgh Dungeon”. 's Avonds uiteraard nog even een hapje gegeten bij “Frankenstein”, where else.

De rest van de week ben ik ze eigenlijk een beetje uit het oog verloren (ik moest gewoon werken) maar Daniella sleurde ze door heel Edinburgh, stadsrondleidingen, winkelen, het gebruikelijke programma dus.

Op 5 december kwamen Jack en Tamara 's avonds even bij ons op de koffie om afscheid te nemen. Het was hun laatste avond in en wat denk je... ?Allemaal kadootjes!!!!
Blijkbaar heeft de Sint gehoord dat wij erg braaf zijn geweest het afgelopen jaar, want de goedheiligman heeft helemaal de moeite genomen om naar Schotland te komen. (zal wel de Schotse hulp sinterklaas zijn geweest, “Saint MacKlaas”, want ik geloof niet dat de echte Sint op 5 december tijd heeft om heeeel Nederland kadootjes te geven en dan ook nog even naar Schotland te komen)
We kregen allemaal heel veel kadootjes. Daniella en ik kregen zelfs een digitale fotolijst!!! Jack en Tamara niet, maar die zijn natuurlijk ook nooit zo braaf geweest als wij. DANK U SINTERKLAASJE!!!!!!!

Winter Wonderland

Ja hoor het is Winter!

De eerste nachtvorst hebben we alweer gehad en ik heb al weer de ramen van de Punto mogen krabben. Kleine raampjes, dus ik was zo klaar. Maar het officiele startschot voor de winter in Edinburgh is de opening van "Winter wonderland"
Dit is een winter festival dat wordt gehouden in de "Princess street gardens", compleet met reuzenrad, ijsbaan, draaimolen, en een typisch Schotse kerstmarkt: De "Frankfurther Weinachsmarkt". Beetje jammer van die duitsers, maar wel lekkere braatwursten mit sauerkraut, een aangename afwisseling na al die Haggis.

Caledonian

Genoeg gelachen, het is weer de hoogste tijd voor Schotse cultuur!!!

Vandaag neem ik jullie mee naar het culturele hoogtepunt van Edinburgh.

In een vaag ver verleden ontstond er een dorpje rond een kasteeltje op een berg aan de kust van Schotland. De inwoners van dit dorpje lieten zich door de eeuwen heen geregeld in elkaar slaan door de Engelsen. Ze waren ook een makkelijke prooi; ze hadden rood haar, praatte grappig en droegen rokken in plaats van broeken en vergaten de onderbroek uit te vinden. Wees eerlijk; wie zou ze niet pesten?

Tot overmaat van ramp probeerde ze zich tegen de Engelsen te verdedigen tegen met hun houten schildjes, kleine zwaardjes en hun fameuze “Highland charge”. De Highland-charge is een een beroemde Schotse aanval methode.

Ik zal hem even kort omschrijven; Je rent met zn allen hard van een heuvel af richting de vijand. Tijdens deze “charge” schreeuw je zo hard als je kan een stoere kreet en zwaai je met je zwaard in de ronde om de Engelsman tegenover je angst in te boezemen. Belangrijk detail: probeer je vijand zijn kop af te hakken voordat hij kan herladen. De Engelsen hadden naast hun zwaarden en schilden ook al geweren. De Highland-charge leek wel heel stoer, maar was niets anders als een duck-hunt voor de Engelsen.

Je kan je natuurlijk wel voorstellen dat dit lachen, gieren brullen was voor de Engelsen. De Schotten verloren dan ook gemiddeld 9 uit de 10 veldslagen en waren eeuwen lang the “laughing stock” in het verenigd koninkrijk.

Daar kwam pas in 1869 verandering in. In dit jaar dwongen de Schotten de Engelsen eindelijk respect af met de opening van de “Caladonian* Brewery” in Edinburgh.

Een bierbrouwerij waar onder andere de biertjes; Golden Promise, Caledonian 80 en Deuchars worden gebrouwen. Prima biertjes die net even iets beter smaken als de andere lauwe koolzuurloze brouwsels van de Engelsen.

De biertjes zitten een beetje tussen een Lager en een Bitter in, waarbij Golden Promise het donkserse is, en Deuchars het lichtse. De gemiddelde Heineken-zuiper moet ik teleurstellen. Het lijkt er geeneens op. Gelukkig maar.

“Deuchars” is tevens het favoriete biertje van de, uit Edinburgh afkomstige, inspecteur Rebus uit de Rebus-boekenreeks van de Schotse schrijver Ian Ranking. Uiteraard alom bekend....

De “Caladonian Brewery” is praktisch onze buurman, en staat c.a. 500 meter naast ons huis. Geweldig om in zo'n culturele wijk te wonen. Ik zeg altijd maar zo; Beter een goede buur als een verre vriend.

En nu maar wachten op de tegenzet van de Engelsen.

*: (“Caladonians” is de latijnse verzamelnaam voor de inheemse Schotse stammen die de Romeinen het leven zuur maakte in Noord Engeland. Door het gebrek aan geweren werkte de Highland-charge wel in die periode en de Schotten hakte toen regelmatig Romeinen in de pan).