Not to ski... that was the answer :(
Ja ja het is echt winter in Schotland. De afgelopen week was het erg guur weer. 's Nachts zware vorst en overdag regen en natte sneeuw. Tenminste... bij ons in het zuiden van Schotland dan. In het Noorden en in de binnenlanden was al een aardig pak sneeuw gevallen en ik hoorde al verhalen van collega's dat ze waren wezen skiën.Aangezien de weersverwachtingen van afgelopen zaterdag erg gunstig waren moesten Daniella en ik daar toch ook maar eens een kijkje gaan nemen.
Zaterdag ochtend vertrokken wij naar “Glenshee”, 1 van de 4 populaire ski-gebieden in Schotland, om te kijken of wij daar kunnen skiën.
Glenshee is een heuvelrug (ze zijn te laag om het echte bergen te mogen noemen) ligt c.a. 130 km ten noorden van Edinburgh. Vanuit Edinburgh gingen wij via de M90 naar “Perth”, daar vandaan reden wij via de A93 door naar “Blairgowrie” en vervolgens door naar “Glenshee”. Al met al een mooie rit door het Schotse landschap dat vanaf Blairgowrie echt wit begon te worden.
Onderweg zagen wij in veel dorpjes al ski-verhuur winkeltjes, maar omdat wij nog geen idee hadden waar wij precies heen moesten besloten wij deze over te slaan en eerst het ski-gebied te vinden voordat wij de ski's gingen huren. Hoe verder wij “Glenshee” inreden, hoe dikker het pak sneeuw werd. Even stoppen langs de weg om foto's te maken ging niet, omdat er bijna een halve meter sneeuw naast de weg lag. Ik durfde het niet aan mijn kleine italiaantje daar in te sturen (de Fiat Punto dus). Alle parkeerplaatsen naast de weg waren bomvol met andere auto's en we konden dan ook geen plekje vinden om even te stoppen. Toen we eindelijk in de buurt van de ski-pistes kwamen stond er een lange file op de weg. Het was prachtig weer en blijkbaar waren wij niet de enigen die even van de sneeuwpret wilden genieten.
Na een tijdje muurvast in de file te hebben gestaan en herhaaldelijk over veel te volle parkeerplaatsen heen glibberden met de Punto om een parkeerplek te vinden besloten wij maar een stukje terug te rijden ondanks dat wij de pistes nog geeneens gezien hadden. De heenreis duurde al 2,5 uur en vanaf 4 uur word het hier donker, dus als wij nog een beetje van de sneeuw wilden genieten moesten wij dat maar op een andere manier doen.
Op de terugweg vonden wij gelukkig wel snel een parkeerplaats langs een toegangsweg naar een boerderijtje. Daarvandaan trokken wij onze dikke jassen en hikingboots aan zijn we de heuvel in getrokken.
Al gauw liepen wij boven op de heuvelrug en zakten we regelmatig tot onze knieën weg in de sneeuw. Hoe hoger wij kwamen hoe ijziger de sneeuw werd, gelukkig zakten we daardoor niet meer weg wat het wandelen een stuk aangenamer maakte. Een tijdje volgden wij een spoor van herten over de heuvels heen, maar uiteindelijk hebben we geen hert gezien. Om kwart over die begon het al te schemeren en besloten we maat terug te gaan.
Jammer dat wij niet even op de lange latten konden staan, maar de wandeling maakte de reis ook zeker de moeite waard.
4 comments:
Jammer dat jullie te kort tijd hadden om even op de ski's te staan, zo'n verhaal zou ons natuurlijk ook zeker kunnen gebeuren. Maar in ieder geval wel van de sneeuw genoten( ik hoop dat we hier ook nog wat krijgen).
groetjes Marion
Bas, Zou er in Maart nog sneeuw liggen wanneer ik kom!!
dagje snowboarden?
.....eindelijk een fatsoenlijke auto!
Dude, hemelse bergen vol met meters dikke schnee! Das is doch mal toll ja. Jammer van de drukte hehe maar een Deertrail volgen is ook niet mis eeh, de hikingbootfooted hillman ... nu snappik het! Dat Schotland ligt je goed! Waren er in Tanzania heuvels? ;-)
Post a Comment